سه یا چهار بار یا حتی بیشتر کلمۀ "قصد" را بگویید. آن را از اعماق وجودتان ادا کنید. بگذارید لغت از ناحیۀ میانی بدنتان بلند و واضح بیرون آید. در واقع باید کلمۀ "قصد" را با تمام نیرویتان ادا کنید. تا آنجا که می شود بلند فریاد بزنید و هرقدر لازم است آن را تکرارکنید.
بدین شکل توجه کالبد اختریتان را جلب می کنید. این فریادها توجه نیرویی نادیدنی را جلب
می کند . نیرویی که منبع هستی ماست، نیرویی که تو را از شکاف عبور میدهد.
تایشا آبلار / گذر ساحران
روی زمین به پشت دراز بکشید. کمی زانوانتان را خم کنید و دستهایتان را روی سینه تا کنید و یکبار به طرف راست غلت بزنید و بعد به طرف چپ. هفت بار اینکار را تکرار کنید. آنگاه روی صندلی بنشینید. آهسته و ملایم با بینی نفس بکشید. سپس دست چپتان را به طرف بیرون و بالا طوری تکان دهید که گویی با دست خود سوراخی در هوا ایجاد می کنید و دستتان به چیزی می رسد، آن را گرفته و بازویتان را عقب بکشید. گویی ریسمانی دراز را از سوراخی به هوا می کشید. آنگاه همین حرکت را با دست راست انجام دهید.
این
حرکت برای گردآوری انرژی از پهنه ای اسن که درست در پس تمام چیز هایی قرار دارد که
ما می بینیم. سعی کنید سوراخی درست کنید و به عقب نمای شکلهای مرئی برسید و انرژی
بگیرید که ما را نگاه می دارد.
تایشلا آبلار / گذر ساحران
پشتتان
را به مبل یا صندلی تکیه دهید ، بازوهایتان را به عقب خم کنید و دستهایتان را به بالای
کلیه ها بفشارید.
تایشلا آبلار / گذر ساحران
1. رو به شمال قرار بگیرید. زانوها و قوزکهایتان را خم کنید، (شبیه حالت نشستن سوارکاری). پاها باید به اندازۀ شانه ها از یکدیگر فاصله داشته باشند و اندکی خم باشند. انگشت اشاره دست چپ را به طرف پایین بیاورید، در حالی که انگشتهای دیگر از دومین بند خم شده اند. شروع به نفس کشیدن کنید، سپس آرام ولی با نیرومندی سرتان را تا جایی که می توانید به سمت راست بگردانید و بازوی چپتان را از دور کمرتان به پشتتان ببرید و مشت راست را روی پشت دست چپتان قرار دهید، در حالیکه که در جهت عکس مچ چپ خم شده تان گیر می دهید. با استفاده از مچ راست، بازوی چپ را در طول ستون فقرات به بالا هل دهید. آرنج چپتان مثل دستی که به کمر باشد خم شود. سپس به تنفس پایان دهید. نفستان را به اندازۀ اینکه تا هفت بشماریم، نگاه دارید، سپس کشیدگی بازوی چپ را رها کنید و دوباره تا دنبالچه پایین آورید و آن را مستقیم از محل اتصال شانه به بالای سر و به جلو بگردانید و با گذاشتن برآمدگی کف دست چپ بر استخوان شرمگاه پایان دهید. همزمان بازوی راست را از دور کمر به جلو آورید و مشت را بر پشت دست چپ جای دهید و بازوی چپ را به طرف بالای شکم هل دهید، و سپس این حرکت را با بازدم خاتمه دهید.
این حرکت را یکبار با دست چپ و دیگر بار با دست راست انجام دهید. به این طریق دو سوی خودتان را در حالت توازن نگاه می دارید.
در این حرکت ، گرداندن و هل دادن بازوها به طرف بالا در رابطه با تنفس کردن، انرژی را به طرف اندامهای سینه حرکت می دهد و آنها را نیرو می بخشد. مراکز زیر بنایی را عمیقاً ماساژ می دهد که بندرت فعال هستند. گرداندن سر، غده های گردن را ماساژ می دهد و نیز گذرگاههای انرژی را می گشاید که به طرف پشت سر می روند. اگر این مراکز بر اثر انرژی تنفسی بیدار و پرورده شوند، می توانند اسراری را فاش سازند که فراسوی نیروی تصور ماست.
2. با دو پای جفت شده بایستید و طوری به جلو نگاه کنید که گویی مقابل دری هستید که می خواهید آن را باز کنید. دستهایتان را تا سطح چشمانتان بالا آورید و طوری انگشتهایتان را خم کنید که گویی آن را در تو رفتگی دسته های دو لنگه ای دری شیشه ای می کنید که از وسط باز می شود. آنچه را شما باز خواهید کرد شکافی در خطوط انرژی دنیاست. این خطوط را همچون طنابهای محکم و عمودی در نظر بگیرید که در برابر شما دیواره ای پدید می آورد. آنگاه دسته ای از الیافها را با تمام نیرو بگیرید و بکشید تا جدا شود. آنقدر آنها را بکشید و جدا کنید تا روزنه بقدر کافی باز باشد که وارد آن شوید. وقتی این سوراخ را ساختید باید پای چپتان را جلو بگذارید و سپس به سرعت از پای چپ به عنوان محوری استفاده کنید و آن را صد و هشتاد درجه برعکس جهت عقربه های ساعت بگردانید تا با جهتی مواجه شوید که از آن آمده اید. با گرداندن خودتان به این شیوه خطوط انرژی را که از یکدیگر به زور جدا کرده اید به دور شما خواهد پیچید. برای بازگشت باید دوباره خطوط را با کشیدن و جدا کردن آنها از یکدیگر ، به همان شیوه که قبلاً انجام داده اید، باز کنید. سپس با پای راست به بیرون قدم بگذارید و به محض اینکه پایتان را بیرون گذاشتید صد و هشتاد درجه طبق جهت عقربه های ساعت بگردانید. بدین شیوه از دور شما باز خواهند شد و دوباره با جهتی رویارو خواهید بود که در آن جهت حرکت را شروع کردید.
این یکی از قدرتمند ترین و اسرارآمیز ترین حرکات ساحری است. با آن می توانیم درها را به دنیاهای مختلفی بگشاییم، البته به فرض آنکه انرژی اضافی درونی گرد آورده و قادر به تشخیص قصد حرکت نیز باشیم.
نکته : وقتی پای به درون می نهیم، بدنتان باید احساس کند، عمیق، سنگین و سرشار از کشش است، وقتی در آن هستید باید احساس سبکی روحی کنید. طوری که گویی به طرف بالا شناورید. به تندی نفس را بیرون بدهید، شش ها را کاملاً با انرژی عقب دیواره پر کنید.
برای باز کردن شکاف از انرژی درونیتان استفاده کنید و نه فقط از عضلات دست. وقتی که به جلو می پرید، هوای مانده را بیرون بدهید و شکم را تو بکشید. وقتی در داخل هستید هر چند دفعه که می توانید نفس بکشید، ولی احتیاط کنید. بیش از آنکه لازم است در آنجا نمانید. وقتی داخل روزنه هستید هر چیزی ممکن است اتفاق بیفتد. یادتان باشد که باید محتاط و همزمان جسور باشید.
تایشلا آبلار/ گذر ساحران
باید کلاه لبه دار پهنی سرتان بگذارید تا از سر و صورتتان محافظت کند. تکنیک های ذیل را بیش از چند دقیقه انجام ندهید.
قصد
کنونی این حرکات گذراندن انرژی از تنفس به ناحیه ای است که ما دقت دوم خود را در
آن جای می دهیم. آن ناحیه می تواند عضوی در بدن یا کانال انرژی و یا مثل مورد مرور
دوباره حتی فکر یا خاطره ای باشد. آنچه مهم است این است که انرژی منتقل شود،
بدینسان قصدی برآورده می شود که قبلاً دایر شده است. نتیجه کار جادوی ناب است،
زیرا طوری ظاهر می شود که گویی از ناکجا آمده است. به همین علت است که ما این
حرکات و تنفسها را گذرهای ساحری، حرکات جادویی می نامیم.
1. با چشمان بسته رو به خورشید کنید. سپس با دهان نفس عمیقی بکشید و گرما و نور و خورشید را داخل شکمتان بکشید. باید تا آنجا که می توانید آن را در شکم نگاه دارید و سپس قورت دهید و سرانجام هوایی را که مانده است، بیرون دهید. همواره وقتی نفس می کشید، وانمود کنید که گل آفتاب گردان هستید. چهره تان را به طرف خورشید بگیرید. نور خورشید تنفس را با قدرت شارژ می کند. پس نفسهای عمیق بکشید و کاملاً ریه تان را پر کنید. این کار را سه بار انجام دهید.
در این تمرین، انرژی خورشید خود به خود در سراسر بدن پخش می شود. ولی ما به دلخواه می توانیم اشعه های سلامتی بخش خورشید را به هر قسمتی به این طریق بفرستیم که با دست آن قسمتی را که می خواهیم انرژی برود، لمس کنیم یا بسادگی از ذهن خود استفاده کنیم تا انرژی را به آن قسمت هدایت کند. وقتی این تنفس را بقدر کافی تمرین کردید، دیگر نیازی نیست که از دستتان استفاده کنید. فقط می توانید اشعه های خورشید را مجسم کنید که مستقیماً به قسمتهای خاصی از بدنتان فرو می نشیند.
2. این بار با بینی نفس بکشید و تصور کنید که نور در پشتتان جریان می یابد و بنابراین مجراهای ستون فقراتتان را با انرژی پر کنید. به این طریق اشعه های خورشید در تمام بدنتان جریان می یابد. این تمرین را سه بار تکرار کنید.
اگر روی هم رفته بخواهید نفس از طریق دهان یا بینی جریان یابد، می توانید مستقیماً با شکم یا سینه و یا پشتتان تنفس کنید.
3. می توانید انرژی را از کف پاهایتان به بالا بفرستید.
4. به زیر نافتان تمرکز کنید و با حالتی راحت نفس بکشید تا بتوانید حس کنید که چگونه پیوندی بین بدنتان و خورشید شکل می گیرد. می توانید احساس کنید که درون شکمتان گرمتر و با نور پر شده است.
5. به نقطه ای در پیشانی و وسط چشمها توجه کنید. تا آنجا که ممکن است نیروی حیاتی خورشید را با نگاه داشتن تنفستان جذب کنید. سپس چشمانتان را در جهت حرکت عقربه های ساعت و قبل از بازدم بگردانید.
6. پشتتان
را به خورشید کنید و کوشش کنید تا توجهتان را به مراکزی در بدنتان معطوف کنید، که
به آن اشاره می شود. یکی از این مراکز بین کتفهاست، دیگری در پشت گردن . وقتی نفس
می کشید، در حالیکه خورشید را در پشتتان مجسم می کنید، حس کنید که گرما از ستون
فقراتتان بالا و پایین رود، سپس به سرتان هجوم می آورد.
تایشا آبلار / گذر ساحران
1. از بین بردن چروک پیشانی: کف دست چپتان را به پیشانی خود ببرید و آن را به طرزی دایره وار روی آن بکشید. سپس دستتان را بالای سر برده و پشت گردنتان را بکشید. سپس مچ و انگشتانتان را در هوا تکان دهید. این دست کشیدن و تکان دادن را چند بار تکرار کنید. این ضربه های دایره وار مانع شکل گرفتن چروکها روی پیشانی می شود.
2. از بین بردن چروک بین ابروها: هر شست را با قدرت در کف دست دیگر بمالید و روی بینی خود بگذارید. آنها را با حرکت ملایمی روی ابروها تا شقیقه ها بکشید.
3. باز کردن حفره های سینوس: انگشتهای اشاره را به سرعت به هم بمالید، مثل دو چوب که آتشی راه می اندازند، هر دو را به طور عمودی به طرفین بینی خود برده و با ملایمت چند بار به طرف بیرون و روی گونه ها بکشید. ضمن اینکه مجرای بینی خود را عمداً می فشرید.
4. حفظ گونه ها از افتادن: با شدت کف دستها را بهم بمالید و با ضربه های طولانی و محکم، هر گونه را به طرف شقیقه ها بالا ببرید. شش یا هفت بار این حرکت را تکرارکنید و هر بار از ضربه های آهسته، یکنواخت و رو به بالا استفاده کنید.
5. فوران انرژی به صورت ملایم و یکنواخت: لبۀ درونی دستتان را ضمن اینکه شست را به طرف کف دست خم کرده اید، روی لب فوقانی خویش بگذارید و با حرکتی اره وار به شدت به این طرف و آن طرف حرکت دهید. محلی که بینی و لب فوقانی به یکدیگر متصل می شوند، اگر به شدت مالش داده شود، موجب می شود که انرژی به صورت فوران ملایم و یکنواختی جریان یابد، ولی اگر به فوران عظیم تری نیاز باشد با فشردن نقطه ای می توان به آن دست یافت، که در زیر لب فوقانی و زیر حفره بینی مرکز لثۀ فوقانی است.
6. ایجاد
هوشیاری: انگشت اشاره را از پهلو زیر چانه حرکت داده و از حرکت اره واری به این
طرف و آن طرف استفاده کنید. تحریک کردن این نقطه در زیر چانه هوشیاری آرامی ایجاد
می کند. می توان این نقطه را با قرار دادن بر روی میزی کوتاه، در حالی که روی زمین
نشسته ایم، فعال کنیم. راه دیگری برای فعال کردن این مرکز، در زیر چانه، این است
که روی شکم دراز بکشید و دستها مشت باشد و یکی بر روی دیگری زیر چانه قرار بگیرد.
باید مشتها را سفت کنید تا زیر چانه فشار ایجاد کند و سپس آنها را شل کنید تا فشار
رها شود. سفت و شل کردن مشتها، حرکتی ضربان وار ایجاد می کند که فورانهای کوچکی از
انرژی را مستقیماً به مراکز حیاتی می فرستد که با ته زبان در ارتباط است. این
تمرین باید با احتیاط انجام شود، در غیر این صورت ممکن است گلوی شخص بگیرد.
تایشا آبلار/ گذر ساحران
چهار زانو بنشینید و در حالی که نفس می کشید به طرفی خم شوید، ابتدا به طرف راست و بعد به طرف چپ و حس کنید که چگونه توسط خطی افقی کشیده می شوید که از گوشهایتان امتداد می یابد. این خط با حرکت بدن به نوسان در نمی آید، بلکه کاملاً افقی می ماند. خم شدن بدین شیوه، آگاهی ما را که معمولاً همواره به طرف جلو جهت یافته است به طرفین حرکت می دهد. سپس بجوید و سه بار بزاقتان را قورت دهید تا عضلات فک شل شود. جویدن و قورت دادن قسمتی از انرژی را که در سر جای دارد به شکم می آورد و بدینوسیله از بار مغز می کاهد.
تایشلا آبلار/ گذر ساحران
ریلکس باشید و نفس عمیق بکشید. وقتی نفس می کشید به انرژی اجازه می دهید از گوشهایتان جریان یابد. وقتی نفس را بیرون می دهید، توجهتان را به سوراخهای گوش معطوف و از قصد و تمرکزتان استفاده کنید تا جریان را هدایت کنید. توجه داشته باشید که در این تمرین می بایست ، دهانتان بسته باشد و در حالی که نوک زبان ، سقف دهانتان را لمس می کند، تنفس را بدون صدا از بینی خارج کنید. دستهایتان را آنقدر مالش دهید تا گرم شوند و آن وقت آن را طوری روی گوشهایتان بگذارید که نوک انگشتان تقریباً پشت سرتان را لمس کند. گوشهایتان را با حرکت دایره وار ماساژ دهید، بعد در حالی که هنوز دستها روی گوشهایتان است، انگشت اشاره را روی انگشت میانی به حالت متقاطع درآورید و بارها به پشت هر یک از گوشهایتان به صورت بشکن زدن با انگشتهای اشاره با هماهنگی ضربه بزنید. سپس دستهایتان را بردارید و صداها را بشنوید.
تایشلا آبلار/ گذر ساحران
دم فرو برید و بازدم را از بینی به طور متوالی و سریع انجام دهید و دیافراگم خود را به نوسان درآورید(دیافراگم را ریلکس و منقبض کنید). به نور عقب چشمان خیره می شویم تا ترس هایمان از بین بروند. با انجام این تمرین در قسمت میانی بدن گرما را احساس و دوباره شارژ خواهید شد.
تایشلا آبلار / گذر ساحران
دست راستتان را مقابل بدنتان طوری نگاه دارید که مچ درست بالای ناف قرار گیرد. کف دستتان به طرف روبرو و انگشتان به هم چسبیده و به طرف زمین اشاره داشته باشد. سپس به نوک انگشت میانی خیره شوید. ثابت خیره شدن بدین شیوه، آگاهی ما را خارج از ما و به زمین جای می دهد. بنابراین هیجان درونی ما کاهش می یابد.
سپس
نفس عمیق بکشید و قصد کنید که جرقۀ انرژی را، مثل قطره ای چسب که به انگشت میانی
است، از آن بگیرید. سپس دستتان را در مچ آنقدر به طرف بالا بگردانید تا پایۀ
شستتان، استخوان جناغ سینه را لمس کند. به انگشت میانی خیره شوید و تا هفت بشمارید
و آنگاه فوراً آگاهیتان را به پیشانی، به نقطه ای بین چشمان و درست بالای برآمدگی بینی ببرید. این جابه
جایی باید همراه با قصد انتقال جرقۀ انرژی از انگشت میانی به آن نقطه ای باشد که
بین چشمان است. اگر انتقال اجرا شود، نوری بر پردۀ تاریک در عقب چشمان بسته ظاهر
می شود. ما می توانیم این نقطهِ درخشان را به هر نقطه ای از جسم بفرستیم تا با
درد، تشویش یا ترس مقابله کنیم.
تایشلا آبلار/ گذر ساحران
