اهمیت دادن مفرط به خود ، بر خلاف واقعیت حیات است. واقعیت حیات اینست که هیچکس از دیگری بهتر نیست.
انسان مدام به راحتی ، لذات ، موقعیتها و خلاصه هر چه که به نحوی از آن سود شخصی ببرد متوجه و متمرکز است، توجهی افراطی و افسار گسیخته که در واقع انسان را از درک جهان اطراف غافل می کند، مانند اسبی با چشم بند، که تنها خود را درک می کند.
در تعالیم باطنی آمده است هیچکس از افراد و موجودات دیگر جدا نیست. کل هستی با هم در ارتباط و توازن است و همه عناصر هستی، به عنوان اجزای یک کل از همدیگر تاثیر می پذیرند.
تشکر کردن از گیاهان می تواند به افزایش روحیه سپاس و تشکر در سالک منجر شود که همین می تواند به کاهش خودبرتر بینی در انسان کمک کند.
- تو خودت را خیلی مهم می دانی ، در خیال خودت خیلی مهمی ، لااقل طبق نظری که خودت از خودت داری اینطور است و این باید عوض شود. تو آنقدر مهمی که به خودت اجازه می دهی وقتی اوضاع بر خلاف میل توست بگذاری و بروی. خود را مهم شمردن نیز یکی از چیزهاییست که باید رهایش کرد.
منبع : شمنیزم - تولتک /جلد اول
