دنیای روزمره متشکل از دو نقطه ی عطف است. برای مثال اینجا و آنجا ، داخل و خارج ، بالا و پایین ، خوب و بد و ... . بنابراین می شود گفت که ادراک ما از زندگی دو بعدی است. آنچه ما از عمل خود درک می کنیم ، ژرفا ندارد. اما یک ساحر ، عملش را در بعد ژرف آن نیز می نگرد. اعمالش برای او سه بعدی است . سومین نقطه ی عطف را دارد. نقاط عطف ما از ادارک حسی ما مشتق می شوند. حواس ما درک می کند و بین آنچه برای ما ضروری هست یا نیست تفاوت قائل می شود. بقیه را ما با استفاده از تمایز اصلی استنتاج می کنیم. برای آنکه به سومین نقطه برسیم باید همزمان دو مکان را درک و مشاهده کنیم. وقتی دو مکان را همزمان درک و مشاهده می کنیم وضوح کامل در کار نیست ، ولی ادراک بی واسطه آنجاست. همزمان در دو مکان بودن، فرسخ شماری است که ساحران با آن لحظه ای را مشخص می کنند که پیوندگاه به جایگاه معرفت خاموش رسیده است. ادراک دو گانه در صورتی که توسط شخص اجرا شود، حرکت آزاد پیوندگاه نام دارد.
