در طریقت سالکان، ساحری به معنای عامی که ما انسانها در عالم روزمره ی خود به کار می بریم نیست.ساحری پلیدی ، شیطان پرستی و امثالهم نیست.بلکه ساحری تنها اصولی برای ذخیره ی انرژیست و این انرژی شخص را قادر می سازد تا با میدانهای انرژی که اکنون در دسترس ما نیست سر و کار داشته باشد.
در واقع ساحری توانایی استفاده از میدانهای انرژی است که با درک و مشاهده ی دنیای روزمره ای که می شناسیم ، مصرف نمی شود. ساحری وضعیتی از آگاهی ست که دریافت معمولی ما قادر به درک و مشاهده ی آن نیست. ما صرفاً بایستی متقاعد شویم که در عالم هستی امکانات بسیار بیشتری از آنچه صرفاً چشمها می بینند وجو د دارد. نیازی نداریم شخصی ساحری را به ما بیاموزد ، آنچه به آن محتاجیم معلمی است که ما را متقاعد کند که قدرتهای بیشماری در دسترس ماست.قدرتی در درونمان پنهان است که می توان به آن دست یافت. با دست یابی به این قدرت انسان توانایی درک و مشاهده می یابد و قادر به «دیدن» که همان بینش و بصیرت است می شود و سپس بی آنکه از کلمات استفاده کند شروع به دانستن می کند و معرفت خاموش را تجربه می کند .
در طریقت سالکان چنین معلمی را ناوال می نامند که شخص را به سوی آزادی هدایت می کند.
