دست نیافتنی بودن یعنی اینکه فرد با قناعت با دنیای اطرافش مواجه شود. تو نباید از دیگران آنقدر استفاده کنی و شیره شان را بکشی که فقط پوست و هسته ای از آن باقی بماند، خصوصاً آنهایی که دوستشان داری.
در دسترس نبودن یعنی اینکه تو آگاهانه از خسته کردن دیگران و خودت اجتناب کنی.
نگران بودن مساویست با در دسترس بودن. به محض اینکه نگران و مضطرب هستی نا امیدانه به هر چیز متوسل می شوی و وقتی به چیزی چنگ انداختی هم خودت را خسته می کنی و هم آن چیز یا آن کس را که به او چنگ انداخته ای خسته خواهی کرد.
جنبه ای از دسترس نبودن می تواند این باشد که بهتر است تقاضا و مقدار بهره برداری (مادی - عاطفی - انرژیک) خود را با هم و یا با هر که در ارتباط هستیم در حالتی از تعادل و توازن نگه داریم.
هر قدر که از چیزی یا کسی استفاده کنیم قانون طبیعت ایجاب می کند که آن را به نحوی جبران کنیم .
دست نیافتنی بودن به معنی اسرار آمیز بودن و پنهان شدن نیست، بلکه این بدان معناست که یک شکارچی با قناعت و شفقت از دنیا استفاده کند.
- فقط در زمان لازم در دسترس باش.
- پنهان شدن وقتی همه می دانند که تو پنهان شده ای اهمیتی ندارد.
منبع : شمنیزم - تولتک /جلد اول
